Првиот ден од месец март е познат како ден на кој се подаруваат, односно врзуваат мартинки.
Верувањата и обичаите поврзани со овој ден во поново време не се толку многу застапени како во 90-тите години, кога детето ќе станело од сон и мајка му или бабата му ставале брош изработен од црвен и бел конец.
А пак на поголемите дечиња им се врзувало мартинка – плетена алка од црвен и бел конец или волница.
Во минатото, првиот ден од месец март Македонците го славеле како празник на пролетта, љубовта, цвеќињата и убавината.
Традиционалните мартинки кои се прават на овој ден ја симболизираат пролетта, но и доброто здравје. Црвената боја на мартинката значи живот, а белата чистота и здравје. Со конец се изработуваат разновидни фигури во овие две бои, меѓу кои најпозната е фигурата на момче и девојче.
Мартинката се подарува во чест на Баба Марта и истата се носи на левата рака или закачена на облеката. Се вели дека подарената мартинка е знак за топло пријателство и среќа.
Приказни и верувања поврзани со мартинките има колку ви душа сака. Едно од нив е дека кога ви се врзува мартинката на рака треба да си замислите желба, а истата да ја носите додека не го видите првото процветано дрво, каде ќе ја оставите, или пак да ја ставите под камен по првиот видел штрк.
Оваа традиција особено се негува во соседна Бугарија. Според верувањето на 1 март, луѓето, дрвјата и животните се украсени за здравје и успех со мартинки изработени од изпреплетена бела и црвена нишка.
Исто така интересно е тоа што овие амајлии се познати под неколку имиња како: мартинки во Македонија, мартеница во Бугарија, мартишор во Романија и Молдавија.
